به گزارش میراث آریا، نام جواد مانی برای همیشه در ذهن رادیویی‌ها مانا خواهد ماند. او فقط رادیو را خوب نمی‌شناخت، بلکه الگوی سختکوشی برای بقیه بود، یک استاد به معنای واقعی برای رادیویی ها. کافی است نگاهی به کارنامه او داشته باشیم، آن وقت است که همه از رفاقت او در کار، حرفه‌ای بودنش، ستاره‌های جوانی که برای آسمان پرفروغ رادیو تربیت کرد و… صحبت خواهند کرد.

او کوه تجربه برای رادیو بود و به مدت ۳۵ سال برای رادیو تهران برنامه ساخت. آخرین برنامه او در رادیو تهران با نام «جدول» پخش شد. زنده یاد مانی اهل گلایه کردن نبود. نامش جواد مانی بود و عاشق نکته پرانی! اگر بگوییم او هنرمندی بود که در هنرهای مختلف دستی بر آتش داشت، بیراه نگفته ایم. درگذشت این هنرمند توانمند در رادیو بهانه‌ای شد تا به سراغ همکاران او برویم و با آن‌ها درباره ویژگی‌های کاری و شخصیتی‌اش صحبت کنیم. 

در فراق استاد

فاطمه آل عباس، گوینده با سابقه در رادیو با بیان اینکه وقتی خبر درگذشت جواد مانی را در فضای مجازی خواند، بسیار متاثر شد، گفت: وقتی سری به فضای مجازی زدم و خبر فوت استاد مانی را دیدم، باورم نمی‌شد و فقط دعا می‌کرد خبر اشتباه باشد اما متاسفانه صحت داشت. زنده یاد جواد مانی، استاد همه ما در رادیو بود و از محضر او بهره می‌بردیم. با او کار کردم و آموختم. قابل باور نیست فوت این هنرمند عزیز. به قول رودکی «از شمار دو چشم یک تن کم/ وز شمار خرد هزاران بیش» 

او ادامه داد: با از دست دادن هر استاد روز به روز تنهاتر می‌شویم و این موضوع برایم خیلی دشوار است. این روزها سر زدن به شبکه‌های اجتماعی ترسناک شده، زیرا ممکن است هر لحظه با خبر فوت استادی رو به رو شویم که برایمان عزیز بوده و دوست داشتنی. در سالهای اخیر اساتید بسیاری را از دست دادیم، اساتیدی که مدیون آن‌ها هستیم. ما معلمانی را از دست دادیم که شاگردان بسیاری را تربیت کردند. همیشه اعتقاد دارم یک گوینده خوب تربیت شده یک تهیه کننده حرفه‌ای است و بدون تردید استاد جواد مانی یکی از اساتید بی‌نظیر بود. او شاگردان بسیاری را برای رادیو تربیت کرد. دلسوزانه کار می‌کرد و دغدغه‌مند بود. سواد بالای او در میان همکاران زبانزد بود و چه حیف که او را از دست دادیم. 

حرف اول در برنامه‌های ادبی و هنری

فرهنگ جولایی که از تهیه کنندگان پیشکسوت رادیو است در این باره عنوان کرد: زنده یاد جواد مانی از همکاران قدیمی ما بود. او در تهیه‌کنندگی برنامه‌های ادبی و هنری حرف اول را می‌زد و در کارش بسیار جدی بود. به ضرس قاطع می‌توانم بگویم که به لحاظ سواد و دانش در عرصه تهیه‌کنندگی در سطح بالایی قرار داشت. چه حیف که او را برای همیشه از دست دادیم. 

طنزپردازی بی‌نظیر

فریبرز گلبن از تهیه کنندگان پیشکسوت رادیو جوان از دوستی‌اش با زنده یاد جواد مانی گفت و عنوان کرد: دوستی من با جواد به ۵۰ سال پیش برمی گردد. فردی نازنین و در کارش جدی بود. طنازی‌اش هر فردی را به وجد می‌آورد. او طنزپردازی بی‌نظیر، ادیب، با سواد و شاعر بود. خیلی متاسف شدم که او را از دست دادیم. جایش برای همیشه در میان ما سبز خواهد بود. 

خلاق در هنر

بهرام رحمانی رفاقت دیرینه‌ای با زنده یاد جواد مانی داشت. او از پیشکسوتان رادیو محسوب می‌شود. وقتی با او تماس می‌گیریم که از جواد مانی بگوید، در حالی که بغض راه گلویش را بسته بود، گفت: هر چه از جواد بگویم کم است. او نمونه یک فرد خلاق در همه عرصه‌های هنر بود. در تهیه‌کنندگی حرف اول را می‌زد. رفاقت با او برایم خیلی عزیز و ارزشمند بود. باورش برایم سخت است. 

ذاتا معلم بود

غلامرضا بحیرایی، مدیر گروه ورزش و تفریحات رادیو ایران با بیان اینکه زنده یاد جواد مانی به معنای واقعی استاد تمام بود، ادامه داد: او یک انسان رها و آزاد، ذاتا معلم و یک تهیه کننده بزرگ برای رادیو بود. آنچه او را متمایز با دیگر اساتید می‌کرد این بود که دانش خودش را نشر می‌داد. اگر بگوییم کوه دانش و تجربیات بود، بیراه نگفته ایم. او شاگردان بسیاری را در رادیو تربیت کرد. شاعر بود و دوست داشتنی. روحش شاد. 

تواضع علمی بی‌نظیری داشت

داود جمشیدی از پیشکسوتان رادیو در عرصه نویسندگی و تهیه‌کنندگی است. او صاحب نظر بودن جواد مانی در عرصه‌های مختلف هنر را به عنوان ویژگی متمایز این هنرمند ذکر کرد و افزود: او خیلی خوب موسیقی را می‌شناخت. خطاط بود و رشته تحصیلی‌اش زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تبریز بود. برنامه‌های بسیاری را در حوزه‌های هنر، فرهنگ و موسیقی تهیه و روانه آنتن کرد. دوست داشتنی بود و کم نظیر. تسلط بسیاری در کار تهیه‌کنندگی داشت و در این زمینه هم تدریس می‌کرد. از تهیه کنندگان ارشد رادیو بود که سال‌ها پیش بازنشست شد. تا قبل از کرونا ارتباطش را با رادیو قطع نکرده بود و در حوزه آموزش عالی بود و به عنوان کارشناس در جشنواره‌های مختلف رادیو حضور داشت. 

او تاکید کرد: ویژگی بارز او به لحاظ شخصیتی، تواضع علمی‌اش بود. در همه هنرها دستی بر آتش داشت. معرق کار می‌کرد و تابلوهای زیبایش را هدیه می‌داد. انسانی شوخ طبع و نکته‌سنج به ویژه در ادبیات فارسی بود. فروتنی او زبانزد بقیه بود. بسیار رفیق خوبی بود و رادیو را دوست داشت. همیشه اصرار داشت در این مسیر جوانان مستعد را پرورش بدهد.

انتهای پیام/